به نقل از «دانا»

جشنی به وسعت سینمای انقلاب/ جشنواره فیلم فجری که ۴۱ ساله شد

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۰۷۴۹۳

هنوز بعد از چهار دهه برگزاری، شور و شوق و هیجان جشنواره فیلم فجر در بین اصحاب رسانه و اهالی سینما وجود دارد؛ جشنواره‌ای که به ایستگاه چهل و یکم رسیده و خبر از تولیداتی تازه در جان سینمای ایران دارد.

به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ سینما در ایران قدمت و پیشینه‌ای دیرینه دارد و مردم در ایران با این هنر جادویی در سال‌های مختلف ارتباط و پیوند متفاوتی برقرار کرده اند؛ در سال های پیش از انقلاب، سینما به عنوان یکی از تفریح های مردم به شمار می رفت و ویترین سینماها از فیلم های روز خارجی تا فیلم های ایرانی در ژانرها و موضوعات مختلف برای هر سلیقه ای و در هر سینمایی یافت می شد و تجربه نشان داده که مردم هم از این فیلم ها استقبال کرده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته که در سال های 55 تا 57 و با آمدن فیلم های مستهجن ایتالیایی در پرده سینماهای ایران، فیلم های فارسی از رونق افتاد و آنها نیز برای اینکه از قافیه عقب نمانند، با نیمه عریان کردن و گاها برهنه کردن زن ایرانی در برخی از سکانس های خود قصد رقابت با این فیلم ها را داشتند؛ اما مردم عفیف، نجیب و خانواده دوست ایران علاقه نداشتند تا هنرپیشه زن ایرانی را در این قاب تماشا کنند و به تدریج این فیلم ها نیز مشتریان خود را از دست داد و در سال 57 که با تغییر شرایط سیاسی کشور، انقلاب اسلامی شکل گرفت، سینما در مسیر دیگری گام برداشت.

 خیلی ها فکر می کردند که با آمدن افراد انقلابی، سینما به تعطیلی کشیده خواهد شد و باید فاتحه سینما را خواند، اما در همان روزهای نخست پیروزی، رهبر انقلاب با جمله معروف «ما با سینما مخالف نیستیم، با فحشا مخالفیم» عملا راه و مسیر را برای ادامه فعالیت های هنر هفتم مشخص کرد. برخی سینماگران ترجیح دادند که با حاکمیت جدید همکاری نکنند، به برخی ها اجازه فعالیت ندادند، اما خیلی از هنرمندان با این تغییر کنار آمدند و فصل تازه ای از تولیدات سینما و تلویزیون ایران آغاز شد؛ مهم تر از آن رویش های جدیدی بود که از دل این مکتب جوانه زد و میوه و ثمره این رویش ها را می شد در جشنواره فیلم فجری که در همان سال های نخست انقلاب شکل گرفت، به عینه مشاهده کرد.

به مرور اهمیت و معنای جشنواره فیلم فجر برای سینماگران ایرانی مشخص شد و رسانه ها نیز با انتشار اخبار، حواشی و جلوه های ریز و درشت این فستیوال به آن اعتبار مضاعفی بخشیدند و حالا هر سینماگری دوست داشت تا اکران نخست فیلمش در جشنواره فیلم فجر باشد تا همه رسانه ها در ایام جشنواره او را بر سر زبان ها بیاندازند و در گام بعدی با گرفتن سیمرغ جشنواره، تماشاگران علاقه داشتند تا در زمان اکران عمومی، مخاطبان این فیلم باشند و به همین خاطر سینماگران برنامه ریزی می کردند تا جشنواره را از دست ندهند و فیلمشان را به موقع به فجر برسانند.

بدون شک در طی چهل دوره برگزاری جشنواره فیلم فجر، این فستیوال دچار فراز و فرودهای بسیاری در حوزه اجرا و محتوا شده است و خروجی آن به دلیل تغییرات فراوان در انتصاب دبیران این جشنواره مورد انتقاد اهالی رسانه قرار گرفته است؛ چون دبیران مختلف بر اساس سیاست گذاری های دولت ها با معرفی هیات انتخاب و داوران با سلایق مختلف نگاه با ثباتی را به دل این جشنواره تزریق نکرده اند و هیچ گاه سیاست گذاری بلند مدتی سرلوحه کار این فستیوال نبوده است تا هنرمندان بدانند که با چه متر و معیاری باید برای فجر فیلم تولید کنند؛ با این حال هنوز بعد از چهار دهه برگزاری، شور و شوق و هیجان جشنواره فیلم فجر در بین اصحاب رسانه و اهالی سینما وجود دارد؛ جشنواره ای که به ایستگاه چهل و یکم رسیده و خبر از تولیداتی تازه در جان سینمای ایران دارد.

منبع: دانا

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۰۷۴۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هنرمندی که حاضر است برای دفاع از ایران و مردم جانش را فدا کند

موزه سینما در ادامه انتشار سلسله برنامه‌های تاریخ شفاهی خود به مناسبت زادروز ستار اورکی (آهنگساز فیلم‌های سینمایی) بخش‌هایی از گفتگوی این هنرمند را منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی موزه سینما، ستار اورکی آهنگساز سینمای ایران گفت: من در پانزدهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در شهر اهواز متولد شدم و اصالتا بختیاری هستم. فعالیت در حوزه موسیقی را از تیرماه سال ۱۳۵۷ آغاز کردم و در خانواده ما هیچکس اهل موسیقی نبود اما در دوران کودکی، سازی به نام «ملودیکا» به دستم رسید و همین موضوع باعث شد به موسیقی بسیار علاقه‌مند شوم و آن را دنبال کنم.

او با بیان اینکه فکر نمی‌کرده روزی آهنگساز شود و این حرفه به شغل اصلی اش تبدیل شود، افزود: در دوران هشت سال جنگ تحمیلی، پدرم اصرار داشت که در خوزستان بمانیم. او عقیده داشت جوانانی از سراسر کشور برای دفاع به این منطقه آمده بودند و درست نبود که ما خاک خود را رها کنیم. به همین دلیل ما از اولین روز تا آخرین روز جنگ در اهواز حضور داشتیم. زمانی که جنگ آغاز شد من ۱۱ ساله بودم و در پایان جنگ ۱۹ سال داشتم. در آن زمان نمی‌توانستم نسبت به جنگ بی‌تفاوت باشم و به همین دلیل گروهی را تشکیل داده بودیم که دائما در پشت خط نبرد حاضر شده و مجروحان جنگی را یاری می‌کردیم.

آهنگساز فیلم «خائن کشی» ادامه داد: در آن مقطع مادرم به دلیل سن کم من، مخالف حضورم در میدان جنگ بود، اما من نمی‌توانستم نسبت به خاک و مردم کشورم بی‌تفاوت باشم. در اهواز فیلم «فرار به سوی پیروزی» که اثر زیبایی بود و موسیقی شاهکاری داشت به اکران درآمد. هنوز هم لحظه به لحظه موسیقی آن را در ذهن دارم. من بیش از ۴۰ دفعه برای تماشای این اثر به سینما رفتم تا بتوانم موسیقی آن را گوش کنم. آن زمان امکانات بسیار محدود بود و برای تهیه برگه نت مجبور بودم مسافت اهواز تا تهران را طی کنم.

تجربه همکاری اورکی با مسعود کیمیایی 

وی با بیان اینکه همواره ترکیب تصویر و موسیقی برای او بسیار مهم بوده است، افزود: زمانی که فیلم‌های مسعود کیمیایی را می‌دیدم، صدای تلویزیون را می‌بستم و با توجه به حال و هوای آثار او، خودم برای آن موسیقی می‌ساختم. از همان ابتدا علاقه داشتم تا در زمینه موسیقی فیلم فعالیت کنم. بعدها که به تهران مهاجرت کردم، نوع نگاه و تفکر من نسبت به موسیقی تغییر کرد چراکه مجبور بودم خود را با تصاویری که به دستم می‌رسید تنظیم کنم و هر آنچه تصویر از من می‌خواست را ارائه دهم. زمانی که به تهران آمدم دوست داشتم مسعود کیمیایی اولین کارگردانی باشد که با او همکاری کنم. از نظر من او تنها کارگردانی است که همچنان برای موسیقی فیلم اهمیت بسیار زیادی قائل است و موسیقی بخشی از دکوپاژ فیلم‌های کیمیایی را تشکیل می‌دهد. او زمانی که فیلمنامه‌ای را می‌نویسد، در آن بر نقش موسیقی در سکانس‌بندی‌ها تاکید می‌کند. شناخت کیمیایی از موسیقی بسیار استادانه است و در گفت‌وگوهایی که انجام می‌دهیم، او را در قامت یک آهنگساز بزرگ می‌بینم.

اورکی خاطرنشان کرد: یادم می‌آید من و زنده‌یاد بابک بیات همراه یکدیگر در شمال کشور بودیم که از دفتر آقای کیمیایی با او تماسی گرفته شد. بیات به من گفت که قرار است موسیقی فیلم «سربازهای جمعه» را به صورت مشترک همراه هم بسازیم. از این اتفاق بسیار خوشحال بودم اما متاسفانه به سرانجام نرسید. تا اینکه سال‌ها بعد جواد طوسی منتقد مطرح سینما با من تماس گرفت و گفت آقای کیمیایی می‌خواهند شما را ببینند. جواد طوسی مستندی به نام «قهرمان آخر» را درباره کیمیایی ساخته بود که موسیقی آن فیلم را من کار کرده بودم و زمانی که کیمیایی آن قطعات را شنید، برای فیلم خود از من دعوت کرد. این همکاری خوشبختانه تا آخرین اثر ایشان در حال حاضر یعنی «خائن کشی» ادامه پیدا کرده است و در طول این مدت بسیار از او آموخته‌ام. من معتقدم برای یک آهنگساز حرفه‌ای، مسعود کیمیایی بهترین گزینه برای همکاری خواهد بود.

سکوت در فیلم موسیقی است

اورکی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: از نگاه من موسیقی تنها چیزی نیست که با ساز نواخته می‌شود و جنبه آوازی دارد. من معتقدم حتی سکوت‌ها در فیلم، موسیقی به شمار می‌رود. همچنین فعالیت‌های صدابردار در سر صحنه و پس از او صداگذار و همینطور دیالوگ‌های بازیگران، بخشی از موسیقی یک فیلم را تشکیل می‌دهد. اگر یک تصویر فاقد موسیقی باشد، قدرت اثر گذاری کمتری خواهد داشت.

وی همچنین ادامه داد: انسان بدون موسیقی زنده نخواهند ماند، چراکه موسیقی در حکم غذای روح انسان است. برای دفاع از خاک و مردم کشورم حاضرم جان خود را فدا کنم. امیدوارم بتوانم برای جامعه فردی خدمت‌گزار باشم زیرا هر چه دارم از مردم است.

انتهای پیام